Buralar Bıraktığın Gibi

“Melih uyandı, geliyoruz...” diyor annem. Başımı miktarı camdan ayarlıyoruz. Palmiyelerin devasa otoparkının üzerine dökülmüş. Az ileride –hemen solda– portakal ve şeftali bahçelerine giden patika görünüyor. Rüzgarın taşıdığı deniz kokusu geliyor yanık. Tuz ve hayal. Hafiflik ve telaşsızlık. Tek öykülü, memur işi barakaların aralarında eski ve güzel bir hatıranın içinden geçtiği gibi yürüyüp geçiyoruz. Böyle hissetmem sebepsiz değil elbet. Çünkü ilk defa burada âşık oldum ben. Ömrümde ilk kez sahici bir güzelliği keşfedip ona dokunamamanın acısını burada eritiyoruz. Ah Emekli Sandığı Tatil Kampı... Dile gelsen de anlatsan çocukluğumu, gençliğimi... Hoş yolculuklar! Bir satranç takımındaki genç adam, tatil kampında, “o yaz” ansızın büyüyen bir memur çocuğu, birlikte olmaması gereken iki insan veya belgesel sevdalısı bir kafes ustası… Hiçbiri de hiçbir yere ait değil. Hepsi de biraz sonra henüz söylenmemişleri gibi. Dışlanmışlık, tedirginlik, hayaller... Murat Uğurlu, farklı sebeplerle aynı yalnızlığı yaşayanların öyküleriyle hepimizin bildiği hisleri sade ama keskin bir tarzla anlatıyor.Tanıtım Metni