Bütün Ateşler Söndüğünde

“Geçsin diye biriktirdiklerimizin toplamıyız aslında. Beyhude bir iç çekiş.” Yalnızlıkla sınanan bir hayat ezberinin farklı köşelerinde, farklı sebeplerden dolayı kaybolmuş bir adamın ve bir kadının romanı Bütün Ateşler Söndüğünde; oluşan koyultan büyük bir yasın ve köksüzlükle birleşince en az o yas kadar yaralayıcı olan karşılıksız bir aşkın gölgesinde, tam da söz bitince kurulmaya başlanan yepyeni bir cümlenin, tesellinin ve anlıknın, kaderde açılan o gediğin hikâyesi... Beklemede beliren o sönüyor Filiz Özdem; dağlara küsenlerin sessizliğini dağlara veriyor. Ne de olsa bütün ateşler söndüğünde yaralar da dağılmış demektir. Burnunun dünyasında daha farklı koklar artık. Gözlerin daha içe bakar ya da belki tam tersi... göz dış dünyada gördüğünde bırakırsın. Kertenkelenin kopan kuyruğunun yeniden çıkması gibi, yeni kuyruk gözlerinin oluşmaya başlaması. Kuyruk gözlerininle aynalara bakarken başka bir sen görüyorsun. Yansımanın görüntüsü bazen ürkütür seni, bir yabancı gibi eli uzatıp tokalaşmak, o kendine dokunmak, onu kendinin olduğuna inandırmak istersin. Tanıtım Metni