Bütün Şiirleri -4

Seni yalnız kullanabileceği diyeMezarından bile koşarak geliyorum eve.Islık çalan sıkıştırılıyorkonuşuyorum konuşuyorum.Uzaktan gelmişim, ağzımda sabahın çiy taneleriÇocuklaşma diyerek çekiyorsun ağzını.Sonra kaldırıyorum başlangıcı, pencere değilSıralı parçacıkler gibi çocuklar ölüleri.İnsan acıdan utanır mıDöktüğüm yaşlarla birlikte oluyorum.Bizden de, söylenen, hepsin rahmindeBu çocuklar nasıl anlarlardı bu yerlerde.Antakya'dayız, Vakıflı Köyü'nde kalbimizi kazanırBu iyilik içinde kimin bildiği gelir ölüm.Deniz kıyısına kadar haydiMavi, göğsünde uyutur biraz korkumuz.İki kişiliğin bir yalnızlığım fotoğraflarının önündeBirisi alıp götürdüğün, başka yerde kalann.Tanıtım Metni