Can Suyu

"Cılız fidanın suya ve ilgiye ihtiyaçları açıktı. Bunu da kendisi isteyemez, ağaç adayı hareket edemiyor, kimseyle konuşamıyordu. Ondan alışmıştı hep başkalarından beklemeye. Bir ağacın kendi kendini suladığı yerde görülmüş veya suyu taşıyıp yerlere döktüğü. Beklemesi bu yüzdendi. Bir gün gelecek, birisi onu sulayacak, o dane gönderip beslenecek, daha da kök salacak, tutunacaktı, hayattaydı. Can onun ellerinden vardı ilk kez. İlk vardı. Terk edilmiş, unutulmuş, kıraç topraklara kaderdaş yaşam boyunca yaşanmıştır.