Cehaletin Kültürel Üretimi ve Hayvanlar

Bugünün belki de en büyük sorunu, hayatının yorumlanması sürecinin kendine mal olması. İnsanlar pek çoğuna göre her şey için insan. Bu nedenle tüm anlama, anlamlandırma, yaratma eylemleri insan merkezlidir. Hayata bu bakış açısıyla bakan insan ne yazık ki büyük bir yıkımın derinliğinde bilincine varamıyor ve buna devam ettiği takdirde sadece gezegeni paylaştığımız diğer canlıları değil, kendinden de yok oluşuna sürüklendiğini fark ediyordu. Peki nasıl oluyor da bunca ilerlemeye, teknolojik üstünlüğe sahip insan bu basit gerçekliği göremiyor? İşte bu noktada cehalet şekli ortaya çıkıyor. Sahip olduğumuz kültür, coğrafya, ekonomik koşullar ve fiziksel performans nedeniyle birçok konuda cahiliz. Ancak burada kalanlar tutuklanmış cehalettir. ABD'li fütürist Alvin Toffler, “21. yüzyılda cahilleri okumayı bilmeyenler değil, açıkça görülen, öğrenilen yanlışlardan vazgeçen ve yeniden aydınlananlar olacak.” derken işte böyle bir cehaleti anlatır. Böylece cehaletin kültürel inşası; mahremiyet, aptallık, kayıtsızlık, sansür, bilgi yasaklı, inanç, sindirme, bastırma gibi stratejilerle tekrar tekrar üretilmiş olur. Cehaletin kültürel olarak üretilen en çok etkilenen canlıların başında ise hayvanlar geliyor. Bu inşanın en etkili silahı da dil. Dilin türcü ve vücutta kullanımı hayvanların verilerinin cehaletimizin en önemli gerekçelerinden biri. Fulya Marmara, bu = okuru zihinsel olarak ortaya çıkıyor. Cehaletin yani bilmediklerimizle bildiklerimizle hikayelerimizin ve tahakkümü ortaya çıktıkça gelişmişliğin peşine düşüyor ve diyor ki “İnsanın kurtuluşu; hayatın çoklu yorumuna ve yaratımına uygun bir bakışın içselleştirilmesiyle mümkündür.”Tanıtım Metni