Cenazene Mahalle Bakkalı Gelir

İnsan derdini anlatmak için onlarca yol anlatan belki kârı. Kimi diyor ki, kimi ağlar, kimi kaçar gider ve kimi de yazar. Ama bence en asil olanı susmak. Ben yazmaktan değil de susmaktan bir cüz olarak görenlerdenim. Yazarak susmak diye bir hâlde bu özgürüm. Kendine saklamaya yetmemelerinin ardına saklanmak bir çeşittir. Tanımadığın, tanışmadığın sistemleri dertleşmek gibi. Hem söylemek hem de söylememek yani. … Bu kez sana olmaz, başkalaşan hatta bence kötüleşen ne varsa –elbette kendimce– ondan bahsetmek istedim. Bizim mahallemizden, bizden, bizim gibilerden. Bir mahalle bakkalında leblebi tozunu, eski bir kıraathanede şekerli oraleti, mahalleler arasında en iyi oynayan, ip atlayan yıldızların başladığı bu kez. “Sen de değiştin abi!” diyenlere hak vererek biraz oyunlarını istemediklerini, eski ve güzel parçaları rol aldı.Tanıtım Metni