Cennet Diye Bir Yer

Meçhulden kopup gelen ceylanların ayak tıpaları duyuluyordu. Mezopotamya, İran, Mehmene Banu'nun kasrı, Şirin'in fildişi kulesi sarsılıyordu, yıkılıyordu, yavaş yavaş tarihin rahmine gömülüyordu. Şirin'i tekrar kucakladım. Araratlardan, Cudilerden Basra Körfezi'ne tekrar yuvarladım. Kan duruyor, fasılasız akıyordu. Kana tapan halklar üçer beşer bencileyin hakire biat ediyorlardı. Tebaam hızla dişleniyor, evcilleşiyordu. Elveda sevgili çocuktılsım tamamlandı mum söndü hamayıl tere battı fildişi kule göçtü “Kendi efsane kataloğunun bütün ögelerini avucunun içi gibi bildiği izlenimlerini uyandırıyor Hüseyin Ferhad: Bu dünyada, bize açık susam açtığı bir kapıdan süzülüp içine girdiğimiz alaca dünyada belli ki onun yapamadığını, yapabildiğini içli dışlı tek bir yüz, işaret, hareket kalmamış.” Enis BaturTanıtım Metni