Cevizin Şarkısı

"Toynakların sesi yükseldi. Dağ taşlar, yaratılmış tüm mahlukat gözleri kapatıldıya kesilmek için, nafile. Biri gebe üç yavrularını onlara takmış, tüyleri kırmızı siyah ve yapıştırıcılarından bir dişinin yaklaştığından emin... Boynuz sarkan organları ve kan yağmurundan, geyiğin olanları mümkün değil. Yine de gözlerinden müebbet bir manzara doğru aktığıdu." Kimsenin bilmemesi gereken bir şey yaparlar. Elif, Ayşegül ve Cemile. Annelerini öldürürler. Sezen'in annesini. Suzan'ı... İz bırakmamalılar. Evi kırklıyorlar, salona gömülü canavarın genleri yakan raporu ve o uğursuz parçaları tanımlamak için… Bahçede ise bir kadın, ceviz ağacının altında rüyaya yatıyor. Dualar, beddualar birbirine karışıyor. Ahalinin iç çekişleri duyuluyor. Aslında herkes görüyor, işitiyor, biliyor. Cevizin Şarkısı, Aslı Tohumcu evreninin ayrıksı örneği. Biraz dünyevi, biraz uhrevi, iki âlemi de yoklayan, nakış gibi örülü bir roman.Tanıtım Metni