Charlie Kaufman ve Hollywood'un Neşeli Afacanlar, Fabulistler ve Hayalperestler Takımı

aslında hiçbir çözüm yok ve çözüm getiren filmlerden hoşlanmam. insanlar üzerinde düşünebilecekleri koşullar yaratmak istiyorum. Yapmanız gereken ilk şeyi, kendinizi sevmeyi gösterdiğini belirten bir filmden nefret ediyorum. Bu son derece aşağılayıcı, küçümseyici ve aynı zamanda oldukça anlamsız. Benim özelliklerim, insanları ya da onları sevmeyi öğrenmezler. -Charlie Kaufman- Yeni bir akımdan beklenen her şeyi: içeren, gelişmiş, kapsamlı hem teknikle hem de fikirlerle kışkırtan, engelleri yıkacak kadar cesaretli ve parlak olacak. İlerici bir gerçek akım, daha önceki sanatçıların ortaya koyduğu tarz sahibi gelişimleri asla kasten taklit etmiyordu. Kendi estetik yolunu çizmeden asla el koymaz, ayrıntı eklemez, bir biçimde taklit etmez ya da bilinçsizce kopyalamazdı. Bu kitaptaki tüm film yapımcılarının durumu sorgulanıyor ve birçoğu Hollywood kurumunun içine kök salmışken ya da en azından Linklater gibi, odanın sıradan bir uzmanlık varken, kurumun kapısının hemen önünde bulunuyordu. Aslında kolay olanın bu olması gerekirken, bu film yapımcılarının hiçbirinde ukala olmamıştır. Stüdyolar, bu film yapımcılarının kendilerine özgü vizyonlarına karşı hatırı sayılır derecede anlayışlı davranırken, aynı zamanda bu yaratıcılardan bazıları, şişen bütçeleri, egoları ve riskleriyle birlikte filmler yapmaya kalkıştığında, pek çok sorun ortaya çıktı; kısaca hemen gelenler; David O. Russell'ın Three Kings (1999) filmi, Wes Anderson'ın The Life Aquatic with Steve Zissou (2004) filmi ve Sofia Coppola'nın Marie Antoinette (2006) filmleridir. Tanıtım Metni