Çiçeklerin Meryem Anası

16 yıllık bir katilin öyküsünü, geriye dönüşlerle, onu Genet'te kendine özgü bir dille kutsayarak anlatıyor bu kitap. Fransız edebiyatında Villon'dan Rimbaud'a toplum dışı kişiliklerin ön plana geçişi olmuştur. Ama takma adı Notre-Dame-Des Fleurs (Çiçeklerin Meryem Anası) olan bu kişiliğin önümüzde -okuyucu için- sadece aklanmakla kalmakta, gitgide mutlak bir azize, üst düzeydeki bir ermise dönüşüyor. Oysa toplum için hep aynı katil olarak kalmak, sonunda da gülünç bir mahkemede yargılanması hepimizi derinden sarsıyor. Toplumun dışında bir kesimin, hırsızlar, katiller, kaçakçılar, fahişeler, bilgilerle dolu bir dünyanın olanca dağıtmak ve şifreleme Genet'nin güçlü anlatımıyla şaşırtıcı bir güzellik kazanırken, arada bir ağdalı, arada bir kendini ciddiye almayan bir savunma serisi içinde edebiyatan doruk noktasına ulaşıyoruz. Genet'nin toplumsalla uzlaşmazlığının uzlaşmazlığa dönüştüğü nokta işte bu. Onun için Meryem Ana Kilise'nin bulunduğu yerde değil, 16 yaşındaki bir katil suçlu gibi görünüyor, kirlendikçe aklanan çiçeğindedir. Edebiyat, bu bağlamda artık bir durumu anlatıyor, bir çizgiye yerleşip hesap vermiyor; düpedüz bir çığlığa bir kez daha. Tam çığlık atacakken, yazmaya başlarsanız ne olur? İşte bu kitabı sizi davet ettiği çığırından çıkan maceralar serisi. Genet'nin, hapishanedeki arkadaşlarından kağıt kalem dilenerek neredeyse kanıyla yazdığı bazı zaman şaşırtıcı olan, hatta mantıksız, anlamsız gibi görünen, ama yine de şiirsel tümcelerle yüklü bu yapıttan önce gayet iyi yadırganmıştı. İlk okurlarından Sartre, Genet'yi kişi olarak savunmasına rağmen, romanda boşuna çalışan bir mekanizmadan başka bir şey bulamamış, bu anlatıya saklanan etiketi yakıştırmıştı. Artık bu kadar saf değiliz. Bu anlatıyı göğüsleyecek cesur okuyucuların varlığına benziyor. Bu çeviriyi onlara adıyoruz. Tanıtım Metni