Cinselliğin Tarihi

Hiç sorgulamadan 20. yüzyılda en büyük düşüncelerinden biri olarak görülebilen Michel Foucault. Onun önemi, her şeyden önce, çağdaş Batı dünyasında tarihselliğin dışında niteliğe sahip olduğu kabul edilen “özne” terapiden arındırma çabasından ayrılır. Düşünür, başta elinizdeki kitap olmak üzere birçok yayının öznenin bir toplumsal kategorisi olarak yer aldığına dair kışkırtıcı sorular ortaya atar: “Özne” dediğimiz tarihsel süreç içinde nasıl kuruldu? Bu oluşum süreci hangi biçimsel çerçeveler, hangi bilgi/iktidar çeşidi, hangi hakikat oyunları kuşatır? Bireyselleştikçe, yani bakış eylemlerimizin birer “özne”si olarak gördükçe özgürleştiğimiz düşüncelerini hangi devasa yapılar ayakta duruyor? Cinselliğin tarihi, kariyeri boyunca akıl hastalığı, tıbbın ve hapishanenin tarihi üzerine kafa yoran Foucault'nun son çalışması olur. Ona göre cinsellik, baskıcı bir iktidarın altında özgürleşme mücadelesi veren doğal bir güdü değil, yeni bir iktidar biçiminin devamlılığında merkezde bulunan bir gruptur. Bu parçalar, bakışımız birer “özne” olarak kurmamızda vazgeçilmez işlevler üstlenir; seks etkinliğimizin bizdeki en “doğal”, en “temel”, dolayısıyla en “öznel” boyutun tekrar olduğunu anımsatır. Bu donanıma göre, bir “özne” olarak kendimizi tanımak isteyen, cinsellik denen şey üzerine kafa yormamız, onu alabildiğine anlaşılır kılmamız, söylememiz ve ne doğurabilir ona sormamız gerekmektedir. Ancak der Foucault, söz yapıları, içimizdeki o meçhul “otantik benliği” açığa çıkardığımıza inandığımız ölçüde bizimle bütünleşir, görünür hale gelir ve ulaşılabilirlikten kaçar. Tanıtım Metni