Çit

“Şiddet hem uygulayanı, hem maruz kalma özelliklerini, hem de üzerinde çalışanları mahvediyor!” diyor ya gazeteci Leyla Pervizat. Doğruymuş! Ben de mahvoldum. Bu kitapta kaleme işlemleri gerçek bir vakayı romanlaştırabilmek için uzun süre kendi kendine etimle beslendiğim de doğru maalesef... Çok ağladım, çıkar yolu bulabilmek için çok debelendim. Şu “namus” dedikleri şey nasıl bir şeymiş ki biri gelip çaldığında olay suçlusu namusu çalınmıyor de, namusu kaybolan oluyor mu? Olayın kahramanlarını yazabilmek için onun birinin ruhuna girmek için gerekli olan gerçekliği aktarabilmek için... Yazarın tecavüze uğraması gerekiyormuş, üşümesi, yaralanması, morga öldürülmesi, kaçması, hayatta kalması ve ölmesiyle evlenmesi... Kitap bittiğinde sizin de kalbiniz sızıyorsa, içinizden bir ses aklın hastalıklarının cezalandırılması konusunda uluslararası hukuktan bile artık bağırıyorsa Esra ve Zeynep'in hikâyesini üzerime giyebilmişim demektir. “Annelerin kaderini kızları mı temize çeker?” bilgilerin tamamının hikâyesinin içinde bulunabilmesini diliyorum. Göreceksin ki kimsesizlik insan için bir felaket! Terk edilmiş ve değeri bilinmemiş her şey mutlaka bir leşkargası üşüşüyor. Tanıtım Metni