Çivit Mavisi

Evet, ben buraya ait değilim. İstanbullu değilim ben, Ankaralı bile değilim. Orta Anadolu'nun ortasına geldim. Çok çalışarak, üniversiteler, yüksek lisanslar kazandım, tezler kazandım. Neredeyse doktora yapacağım. Yaldızlı karnelerim, elbiseli diplomalarım oldu. Sonra nasıl olduysa burada buldum kedimi. Bir iş arıyorum. Ne olursa olsun işe girmek gerekiyordu. Ne iş olduğu, ruhuna uygun olup olmadığı önemli değildi. İş bulmak, para kazanmak; para, erkti. Başarı, para kazanmak diyordu sistem. Nezaketle, zarafetle yaşamak, incelikleri gözetmek, insanlara faydalı olabilmek falan hiç telaffuz edilmemişti okullarda. İş arıyorum, burada buldum. Arzu uygulamak demek ki burada olmayı. Her şeyi de nasip ile açıklayıp kolaycılığa kaçmak istemem. Kaderimiz çabamıza bağlı kılınmış sonuçta.ek hedefmin kuzu doğruları bulup eve getirmek olan mutlu yaz tatillerim vardı. Sarılıp öptüğüm kuzularım vardı. Şimdi anlatsam ya ben bunlara… Durun desem, durun! 'Hanımlar beyler! Siz biliyor musunuz, koyunların evlerinin yolunu bildiğinizi mi? Sabah caminin önünde onları alır, taşınır, otlatır akşama kadar, akşam yine caminin önüne gelir. Koyun kısmı akıllıdır, bilir evin yolu. Amalar kuzu bilmezler. Meydandaki ağla onları çoban bırakır. Biz çocuklar, vakit geldi mi ağllara koşuyorduk. Eve biz getirirdik kuzuları. Kimini kucağımızda taşır, kimini önümüzde koşturur, oynaşır dururduk yolda. Nasıl da cıvıl cıvıl bir manzara oluştu. Beyaz, bembeyaz bulut kümeleri gibilar, kuzular, çoban koyun köpekleri… Hepsi bir listeli, melemeler, kuzu sesleri, çıngırak sesleri birbirine karışırdı. Ama sahipleri onları karıştırmazdı. Herkesin kuzusunu, koyununu bilirdi. Bizim kuzular civit mavisiydi…'Tanıtım Metni