Claude'un İtirafı

Bu çalışmanın, burç bilimine dair ilk çalışmaları ciddi olarak düşünenlere önemli ölçüde yardımcı olacağına inanılıyor ve konuyla ilgili bilinenleri hiçbir şekilde tüketmese de, doğru ve güvenilir bulunacaktır. Kış geldi: Sabah havası daha serin oluyor ve Paris sis örtüsünü giyiyor. Sosyal toplantıların mevsimi. Üşüyen dudaklar öpücük arıyor; kırsaldan kovulmuş sevgililer, mansardların altına sığınıyor ve şöminenin önünde birbirlerine sokularak, yağmurun gürültüsü arasında sonsuz baharlarının tadını çıkarıyorlar. Bense hüzün içinde yaşıyorum: Baharsız, sevgilisiz kış geçiriyorum. Nemli bir merdivenden yukarı çıkan çatı katım geniş ve engebeli; köşeler karanlıkta kayboluyor, çıplak ve eğimli duvarlar odayı bir tabut biçiminde uzanan bir tür koridora dönüştürüyor. Sefil mobilyalar, dar tahtalar, kötü yerleştirilmiş ve korkunç bir kırmızı renge boyanmış, dokunulduğunda cenaze gibi çatlıyor. Solmuş damask parçaları yatağın saçağından sarkıyor ve perdesiz pencere, asla değişmeyen ve her zaman itici olan devasa siyah bir duvara açılıyor. Akşamları, rüzgar kapıyı salladığında ve duvarlar lambamın aleviyle belli belirsiz belirdiğinde, üzerime hüzünlü ve buz gibi bir yorgunluğun çöktüğünü hissediyorum. Şöminedeki sönmekte olan ateşin, duvar kağıdındaki çirkin kahverengi güllerin, son çiçekleri solmuş fayans vazoların önünde duruyorum ve her şeyin yalnızlıktan ve yoksulluktan yakındığını duyduğumu hayal ediyorum.