Çoban Türküleri

Vergilius, çocukluğu köy ortamında kırda, bayırda, korularda köy koşullarında, çiftçiler, çobanlar arasında çift çubuk uğraşları arasında geçirilmiştir. Vergilius, eski Latin ozanlarına, özellikle daha yakınlarda yaşanmış olan Lucretius ile Catullus'a ilgi duymuştur. Ancak Yunan Theokritos'u (İÖ 3. yüzyılda yaşamış Yunan ozan) örnek almıştır. Roma'ya memleketinde onun bayramlarının izinde yazdığı çoban şiiriyle geldi. Ozanın ilk gençlik şiirleri Bucolica üç yıllık bir emeğin ürünüdür (İÖ 42/41-39). Vergilius, Theokritos'un şiirinin Roma edebiyatına kazandırılmıştır. Çoban Türküleri, tek kişinin ağzından (2; 4; 6; 10), karşılıklı konuşma (1; 9), genç çobanların, sürüleri bolken, gölgede aşk acıları üzerine söz yarışmaları (3; 5; 7; 8) olmak üzere üç bölümden oluşur. Şiirler yazılış sırasına göre değil, ozanın kişisel ve yazılı ölçütüne göre dizilmiştir. Vergilius bu gençlik yapısında Theokritos'tan yararlanmıştır ancak tamamıyla onun gitmesine izin vermemiştir. Ortamı, kır ortamını korumuş, insanları, çobanları Romalı kimliğine bürünmüştür: Ne orman tanrılarından değiştirildiğimiz eski artıksi gibi, ne türkülerden; çekilin önümden, ormanlar, siz de. (…) Aşk her şeyi yener: Biz ise boyun eğeriz Aşka.” Yeterli, tanrısal esin perileri, ozanınızın oturduğu yerde ince hatmi dallarıyla küçük bir sepet örerken türkü söylerdi.