Çocuklar İçin Bach

Türk okurlarının ilk kez tanıştığı Avustralyalı Helen Garner (1942) edebiyatın, romanın, kısa öykünün, senaryonun, deneme gibi çeşitli türlerde ve edebiyat dışı alanda ürün vermiş verimli bir yazar. 2006'da Melbourne Edebiyat Ödülü'ne, 2016'da Windham-Campbell Ödülü'ne, 2017'de ise denemeleriyle Indie kitap ödülüne layık görüldü. Avustralyalı akademisyen ve akademisyen Don Anderson, romanının içlerinde Hemingway'in Güneş de Doğar ve Fitzgerald'ın Muhteşem Gatsby gibi yapıtlarının da olduğu “İngiliz dilinin mükemmel dört kısa romanıyla” aynı sıraya yerleştirilmiştir. Garner'ın ikinci romanı olan ve ilk kez 1984'te yayımlanan Çocuklar İçin Bach, Melbourne'ün bir akışlarında iki oğullarıyla yaşayan genç bir çifte odaklanıyor. Dexter ve Athena birbirinin yedi, biri ağır otizmli olan oğullarının bakımını üstlenmiş, kendilerine yeten bir çifttir. İstikrarla sürdürdükleri bu düzen, uzun yıllar sonra bir gün Dexter'ın üniversiteden arkadaşı Elizabeth'in hayatlarının titremesiyle sarsılır. Elizabeth'in yanında, müzisyen sevgilisini, annelerinin ölümünden sonra yalnız kalan kız kardeşini ve sevgilisinin kızını da yaşıyor. Fox çiftinin sakin, huzurlu ve basit hayatı bu insanları içine çeker. (“Arka kapı hep anlaşma”) Oysa Elizabeth'in Rock müzik, evlilik dışı bilgilerle dolu, dağınık ve karışık bu dünyada Fox çifti için tekinsiz olduğu kadar tehditkârdır da… Aileyi dış dünyadan koruyan kabuk yer yer kırılmaya, çatlamaya başlar. Adını, Harold Davies'in Çocuklar İçin Bach adlı, Athena'nın piyanosunun üstünden eksik edilmediğinden alan romanda müzikteki notaların güncellenmesinden şüphe yoktur. Otizmli Billy dahil herkesin müzikle kendince, kendi kişiliğini yansıtan “kusurlu” bir ilişki var. Dexter bağıra çağıra opera aryaları söylüyor ve böylece dışavurumcu, ilgi bekleyen karakterini açığa çıkarıyor, Athena arada sırada “yüzüne ateş basmasına” rağmen sessiz sessiz piyano çalmayı öğreniyor, Elisabeth'in sevgilisi hovarda bir rock müzisyeni ve Billy sadece müzikle tepki veriyor. 1999'da yapılan bir röportajda yazmanın “patchwork bir örtüyü Dikişsizmiş gibi göstermek” olduğunu söyleyen Garner'ın, henüzmişli geçmişte Melbourne'de farklı bakış açıları, beklentiler ve hayat tarzları arasında ustaca gidiş dokuduğu Çocuklar İçin Bach'ın yoğun anlatımı, “çoksesli” üslubuyla kendi içinde bir başyapıt. Tanıtım Metni