Çoktan Ölmüş Gökmenler Cumhuriyeti

Kabuğuna geri dönen ceviz; az yenmiş ve çok tükürülmüş bir halde evdeyiz ne garip; elimizdeki birileri bizim annemizin sırtına dönük pozlarımız ve biz; bu kör resimdeyiz bazen mahalleler arasında dolaşan insanlar yerine bir bakarsın iz bırakmıyor adımların bazen aynası gibi dolaşırsın asık yüzlü sokakların balıklarıyla boğuşursun; kendini nehir zanneden çıldırmış yolların kabuğuna geri dönen ceviz; kendimizde değiliz, evde de bilmiyorsak neredeyiz? Tüm iyilerin delirdiği fazla kurnaz bir yerdeyiz belki de kurtulmak için biz de delirdiğimiz yalnızlığın heykeli gibi boş odalar kapıları açmıyorum biliyorum hayatta ordalar uzakta uzandığım o beton hayaletin hayattalar eğer bir daha düşersem beni yine vururlar kabuğuna geri dönen ceviz; kır kabuğunu yeniden ceviz! Burdan ancak böyle gideriz kim bilir belki içimize birer çukur eşeriz kendi ellerimizle kendimizle gömeriz. kır kabuğunu yeniden ceviz! Burdan ancak böyle gideriz. Tanıtım Metni