Çöp Ev

Çöp EvErden Bolerden, ilk romanı Sürgün Ruhlar Senfonisi'nde plazalarda robota dönmüş bireyin cinsiyetini anlatmıştı. Çöp Ev'de ise bir ailenin cehenneme dalıyor ve çöpe dönüşen hayatların dramasını sarsıcı bir dille anlatıyor. Mahalleye gittim, izimi bıraka bıraka. kendimi çiğneyip kendimi yutmuştum. Ne çekeceğini aklım ne de kendime duyuracak bir harfim vardı. Sağa dönüş yok tabelasının önüne çıktım. Karşı bileşenlerin bağlanıp girdiğim gibi evim karşımdaydı. Alt komşulu, sokak manzaralı, anneli, babalı evim... Sokak kapısı açıldı, dürtmeden, kendince; ben de içeride, kimsenin görünmesinden, gizlice. Anneme durumu devam ediyor, babama da. Olup biten her şeyi, takiplerini gelenleri, badirelerimi anlatsam umursayacaklarını sanmıyordum ama yine de denemeye çalışıyordum. Gerçeği söylemekse pek kolay olmayacaktı. Gerçeği şu an hazmedemez, kusarlardı; bunlarda benim gibi. Kapının önüne geldi, anahtar yuvasına açıldım, kilidi yarım tur sürdüm. Kapı açıldı. “Neredesin sen!” diye çıkıştı babam. “Dışarıdaydım” dedim. Tanıtım Metni