Damıtılmış Damlalar (1001 Kelam) II

“Önce söz vardı” cümlesi, muharref bir yorum olarak Yuhanna'ya atfedilse de “sözü merkeze alma” anlamında teolojik bir ifade olarak yerleşmiş kültürümüze. “Söz Allah oradadır, O'na aittir, O'nunla irtibatlandırılmalıdır” şeklinde anlamayı tercih etmişimdir hep. Netice de söz kalp işidir. Kalpten gelen kâlıba döküldü. Onun herkesin ki Farsça'da açık bir organ olan “dil” ile; Gönülden, kalp işaretiyle gelen kulaklıklı “dîl” çok ince bir ses uzatması ile birbirinden ayrılmıştır. Diğer bir tabirle müşahhasın mücerrede inkılâpı söz konusudur. Sözün yüksek sesle olacağı söylenemez. Yazı da bir sözdür, yerine göre susmayla gelen sessizlik de. Önemli olan meramın muhatap gönüllere bağlı değil midir? Tanıtım Metni