Damızlık Kızın Öyküsü

Hiç kimsenin yüreği mükemmel değildir. “Biz iki bacaklı rahimlerimiz, hepsi bu.”Kadın, “bunaltıcı düşlerden uyandığı” bir sabah, hiçliğe dönüşmüş olarak kendini buldu. Artık bir adı yoktu, düşünceleri, benliği, arzusu yoktu ama bir rahmi vardı. Yaşamını kolonilere sürülmeden, öldürülmeden, Damızlık Kız olarak sürdürmesini sağlayan rahmi. Artık âşık olmayacaktı, sevmeyecekti, onaylanmış bir dilin parçaları geçmeyecekti. Duvarlara asılmış sıra cesetler, tek gerçeğin savaş sırası ve üreme olduğu hatırlatılıyordu. Özgürlük hatırlanmayacak kadar yardımdı…Margaret Atwood'un temelyapısı niteliğindeki feminist distopyası Damızlık Kızın Öyküsü, bütün distopyalar gibi geleceğe yönelik bir paranoyayı değil, içindeki ekonomik gerçeğin ta kendisini dile getiriyor. Erkek egemen muhafazakâr bir rejimin üremesiyle sınırladığı, mahrem haritalarının ardına gizlediği kadın bedenleriyle bize bilgi gelen bir gerçeğin.Anlatılan bizim hikayemizdir!Tanıtım Metni