Def ve Mendil

Akademik kimliğiyle kayıtlı Ayşe İlker, hikâyeciliğiyle de 1970'li yıllardan beri Ana, Töre, Divan, Doğuş, Berceste, Kardeş Kalemler ve Kanat gibi birçok dergide yer aldı. 1986'ya kadar yazılan hikâyeler, Kültür Bakanlığı Gençlik Dizisi içinde temellendirildi. Kültür Bakanlığı'nın bir projesi olarak yurt dışında Türk insanların yazdığı çocuklara yönelik hazırlanmış hikâye dizisinde Türk Misafirperverliği kitabını ve bunlar, İngilizceye tercüme edilerek yayımlandı. Bir Başka Sevda ve Eflatun Hüzünler isimli iki kitap Ötüken Neşriyat tarafından yayımlanan İlker, hikâyecilikteki kayıtlı Türkçeyi arı duru kullanımıyla perçinledi hep. O, yalnızca bizden olanların hikâyesini yazmadı. Aynı zamanda hikâyelerimizi, dilimizi en latif şekilde kullanarak okuyucuyla buluşturdu. İşte Def ve Mendil de hem o hikâyelerin hem de o latif dilin bir arada tutulduğun biri… Nicesinin hayatları, sanki o hayatların tam ortasındaymış gibi anlatan hikâyelerin birlikteliği… Eve gelen komşuların ağırlaşmasın, mahallede yatalak kalıp bakımına maruz kalan yaşlılara kalması, aşurelerin lokmaların kapı kapısı dağıtımına, düğünlerle kına gecelerinde kızların süslenmesine kadar her işe ama evdeyken bakılmasına izin verilmesiyip “sağdan yürü, soldan git, yola bak, arkanı dönme, çabuk gel, oyalanma,oğlanlara bakma, adamlarla konuşma” ikazlarıyla başı hep göğsünün üstüne alçak, arka hep büzük, bakışları hep çekingen Zinet! Adının babası, genç doğum sırasında bebeğiyle birlikte doğan kız kardeşinin hatırası yaşasın ve korunsun diye koymuştu. Zinet'te hala ve bebeği hatırlanacaktı; ama bu daha öte bir şey olmuştu. Zinet'in sırtına bindirilmişti sanki halasının ve verinin hayat yükü.Tanıtım Metni