Değirmen Taşı

Şehsüvâr-ı Cihângîr-Fâtihnâme, Cihângîr Tûğlar-Selîmnâme ve Demir Kuşaklı Cihângîr-Süleymânnâme kitaplarıyla Türklerin üç büyük hakanını Türk kültürünün maddî ve manevî bilgileri içinde ele alarak onların tarihimizin en nadide mevkilerine yerleştiren Turgut Güler, bu kez Türk Devleti'ni bir cihan devleti yapan Fâtih Sultan Mehmed Hân'ı kutlu günlere hazırlayan hocası Akşemseddin'i Değirmen Taşı romanıyla bizde anlatıyor. Akşemseddin, ârif lisânıyla, “değirmen taşı” yapılarının içine, koskoca Türk Cihân Devleti'nin cümlesi ahvâlini ve insanların sığdırıvermişti. Değirmen taşının dönüşü, onun bir çabasıydı, bir dönem verdiğinin işâreti idi. Değirmen hareketleri dönüyorsa, Devlet-i Ebed-Müddet'in günü, bugünü ve yarını birleşmiştir. Zamânını aynı tesbîh ipine dizen Türk Devleti, burada geride kalma ile olmazları oldurmaya devâm edecek. Pâdişâhlık makâmında nice bin perdeler vardır, nice bin değirmen taşı, bir yerde her yerde yücelerin alâmeti olur. Akşemseddin, o yüceliği, zihninde ölçüp biçip murassâ bir kaftan eyledi ve devam eden diz çökme vaziyetinde Sultan Mehmed Hân'ın sırtına yakalandı. Hoca'nın masalbeye biçtiği elbîse, dervîş kıyâfeti değil, binlerce, yüzbinlerce, hattâ sayılamayacak kadar çok değirmen taşını döndürecek pâdişâhlık libâsı idi ve bu mânevî kaftan, Kahveyi geçen Hünkâr kılığının olmazsa olmaz örtüsü idi. Adâlet üzre hareket eden Pâdişâh, kerâmetlerin en parmak ısırtanına yukarıdan bakardı. Zîrâ, adâletle hükmetmek kadar büyük bir kerâmet, zâhir ilminde de, bâtın ilminde de bulunmuyordu. Tanıtım Metni