Dejavu

"Öyle ya, harem üyelerinden, kapalı kapanan sokaklarda tek başına yürümeyi öğren biz kadınlar, diye düşündü. Daha fazla de bir paşa torunu, konak kızı olarak Nereden nereye... Ülkenin insanını, kenar mahalleleri, işçi sınıfını, sakatlığı, çamuru, açlıktan ölünebilir, açlıktan dolayı etini şeytan kadınları performansını biliyordu artık. En az bir yıl işvereni olarak çalışıyordu, katili, yapmak zorunda olan kadınları dinle. Ne büyük dramlar. Çoğu bir dalgınlık anına gelmiş insanlık deneyimleri.” İşsiz bırakılmış bir kadın akademisyen Berlin sokaklarında Suat Derviş'in yüz yıl önceki izini sürüyordu. Yabancı bir ülkede kalemiyle geçinmeye, ayakta durmaya çalışan bir yazar. O da kaybetmiş mi dostunu? Yoksa, değişemeyeceksin bakışlarına; Batı'nın, bize o büyülü Şark'ı anlatıp dayatmalarına aldırmadan yürüyüp gidilebilir mi özgürce? Âşıkken, zavallıken, yazarken, gülerken, ağlarken yüreğine oturan, İstanbul'u ve Berlin'i, geceleri ve gündüzleri birbirinin aynısı kalan o dejavu süreyi yaşamış mı? Menekşe Toprak, Suat Derviş'i günümüz kadınlarıyla bir Dejavu'da buluşturuyor. Her şeyin boyutu ayarlanabilir gelecek. Tanıtım Metni