Denemedi Demeyin

“Beni sevmem, yazmayı bırakmam” diyen bir yazara rastladınız mı acaba? Ben bir kere rastladım, kör oldum. Cemal Süreya da rastlasaydı o da kör olurdu bence. Kulaklarım geçici bir süre duyma melekesini kaybetseydi de keşke duymasaydım bu cümleyi. Ama öğrendiği bir kere. Bunu hem de hiç sıkılmadan, adeta övüncesine söylüyordu. Neredeyse “Sizin kadar okusam daha neler yazacak kabiliyet var bende, istedim. Ya da “Sizin seviyenize uygun kitabı yazmak için okumak ne lüzum var, der gibi bir hâli vardı. Eskilerin cahil cesareti yaptıkları bu olsa gerek. İnsan önce silindikten sonra da yazmayı öğrenir. Allah'ın Cebrail aleyhisselam aracılığıyla Hazreti peygamberine bildirdiği ilk emri oku'dur, yaz değil. Oku ki yazılabileceğin kapı arala. Kâinat biriktirenler için sonu değişmeyen bir kitap. Oku ki okunmadan yazılamayacağı gör, öğren. Yazılanları okumadan yazdıklarının okunacağını umut etmek, nefesi en kuvvetli âlimlerin bile okuyarak iyileştiremeyecekleri bir budalalık hastalığıdır ancak. <img src = "https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/dia/kitadagitim/ckeditor_assets/pictures/53/content_1_original_original.jpg" alt = "Tanıtım Metni" height = "15" width = "15" ><font size = "1" color = "white">Tanıtım Metni</font></img>