Depresyonun Estetiği ve Politikası: Yerinde Saymak

“Depresyonda zaman elastikleşir, belirginleşir, sonra da kırılır.” Zamana ve nasıl bizdea günlük sorular, korumasız olan kişinin hoşlanmadığı, hatta kaçındığı sorulardır. üstelik ne sadece kişiye atfedilebilirler ne de kişinin psikolojisine; derin bir şekilde politiktirler. Depresyonun Estetiği ve Politikası'nda Danimarkalı akademisyen Mikkel Krause Frantzen, dört önemli kültürel eseri analiz ederek, yalnızca bireysel bir psikopatoloji değil, aynı zamanda kültürel ve evrensel bir sorun olduğunu savunuyor. Frantzen, Michel Houellebecq ve David Foster Wallace'ın eserleri, Claire Fontaine'in enstalasyon sanatını ve Lars von Trier'in Melankoli filminin korunmasının zamansallık sorunuyla bağlantılı olduğu yerde bulunurken incelerken, Batı sistemindeki gelecek kaybı ve takılılık hissine dikkat çekiyor. Bu sanat ürünlerinde saklanabilen biçim ve içerik açısından nasıl tasvir edildiği ayrıntılı, zengin ve özgün okumalarla analiz ediliyor. Ayrıca bu eserler, ilgili sanatçıların eserlerinin daha geniş perspektife yerleştirerek kendi okumalarını diğer yorumcularınkilerle karşılaştırıyor ve bunları Kierkegaard, Levinas, Husserl, Heidegger gibi farklı filozoflara ve yazarlara katılarak bulunabilirler. Depresyonun Estetiği ve Politikası, farklılıkların karmaşıklığını, zaman ve toplumla olan ilişkiyi irdeleyen, incelikli ve düşündürücü bir kitap. Hem bireysel hem de toplumsal düzeyde mevcut olan bir tedavi olasılığına ilişkin önemli bir öneri ortaya koyuyor. "Depresyonun; tarihin sona erdiği, geleceğin kapandığı, sonun kadar dondurulduğuna dair (patolojik) bir onun olduğu ileri sürüyorum. Tüm gelecekleri feshetmiş bir şimdiki zaman." Tanıtım Metni