Derdimize Çare Bir Çiçek

Fetih diyarının sürgün çocuğu Sinan Terzi, şamatayla hüzün, hasretle istiğna arasında salınan kısa öykülerinde, ironik dil ister eğlendirmek ister göyündürmek için kullansın, her şey tek bir şeyde, her meserreti tek bir gülmeda, her derdi tek bir bakımde ağlamak ve sonunda bizi buruk bir gülümsemeyle baş bırakıyor.Yaz geceleri İstanbul'da bahçeli ev büyük mutluluktur, bilir. Hele kuzeye bakıp biraz da yel alıyorsa.Semaverin altı kaynadı kaynayacak.Dün gibi kulağımda fokurtusu.Beyyy! deyiverdi yine dedem. Deliorman ağzına yatkın olan herkes bilir ki bu “Beyyy” beyliğin beyi değil, “Be hey!” nidasının kısa kesilmesii… Kafasını hayıflanır gibi sallıyor:Beyyy! Beyyy! İşkodra memleket!Ne oldu dede? İşkodra şeması?Çok hızlı geçer ömrü çocuğum, çok hızlı. Hasmahalle'de Kocababa'mlaKocapınar'ın başında atları suladığımız dün gibi. Bugün sana da dün olsun hele, anlarsın Hanya'yı da Konya'yı da İşkodra'yı da…O günün üzerinden otuz sene geçti neredeyse. Dedem yok, bahçe sessiz, İstanbul gayya kuyusu. Radyoda bir Reyhanî türküsü: “Belki derdimize bakım bir çiçek…” Memleket, İşkodra memleket!Tanıtım Metni