Dervişin Kulağı

Doğukan İşler'den tüm kalem yontanlara, yonttuktan sonra kalemlerini tutup açıklara ve yazmayasa deli olacaklara ithaf edilmiş yeni bir öykü toplamı: Dervişin Kulağı. Çocuklar, çizgiler, dervişler, mezarından gelenler, uçarken yağmura tutuluyorlar... İşler, düşlemini ustaca kâğıdaye devam ediyor Dervişin Kulağı'nda. Rüyalardan, hayallerden, kendi yazı evreninden; fantezi ve gerçekliğin katışıp ayrıştığı bir âlemden sesleniyor okura. Kanının doğru damarlarda aktığı, sulayacağı yer kimselere kayıtlıdan bulunan; İnleyen, sayıklayan, görünen görünür hikâyeler anlatılıyor. "Ben hızlandıkça ses yaklaşıyor. Demek ki doğru yoldayım, diyorum kendime. Şeyhimin sesi bu çıkıyor, amenna, ama ne diyor, ne anlatıyor, kime sesleniyor, ne söylüyor, onu anlayamıyorum. Sese doğru yaklaştıkça da bir karaltının peyda olduğunu piyasada azmde. Bir bakıştan geçerken ilerlerken, diğer zamanlarda da görebiliyorrak bakıyor ki karaltıya, emin olayım, kimdir, hakikaten de şeyhim mi bu gidiyor, canım sultanım bu. (...) Tut kulaklarını, Tut kulaklarını bırakmak, Tut kulaklarını bırakmak...” Tanıtım Metni