Dervişin Yolu 2; Onun Gece Bir Duası

Dünya, bir “aşağı-yer”dir insan için. Gövdesi sığar ama gönlü sığmaz dünyaya. Bedenini ağırlar ama ruhuna ağır gelir. Kalibını besler ama kalbini açar. Onun sevdası bir vedayı besler. Vuslatlar hasretleri doğurur. Kavuşmalardan kaynaklanan kokular gelir. Sancılar doğurur insan. Yakıcı âh'ları közler gönlünde. Senai Demirci, "Meryem gibi, kendini sancıyla doğurmak ister insan" diyor. Terapist olarak insanın iç acılarını keşfederek, insanın gizli ağrılarını duyarak dualarını yazıyor. Klişe metinleri tekrarlamak yerine; İnsanın heyecanlarına refakat ediyor, varoluşsal sancılarını dua ediyor diye okuyor. Çelişkilerden, kırıklıklardan, düşüşlerden, vefasızlıklardan yana yakıla, avuç içine çizilmiş çizgiler gösteriliyor. Bedeli ödenmiş sözler, acısı çizilmiş şiirleri de duanın parantezine yer alıyor. Dünya gecesinin siy/âhını okuyor, ebedi sabah ümidini canlı sürdürüyor. Onu renklendiren onu genişleten milletten insanın aynı duanın zenginliklerine ortaya koyuyor. Tanıtım Metni