Destan

Geçmişinin gölgeleri içinde, kaybettikleriyle yaşamayı öğrenen, ellerine bulaşan kanı yüreğinden kopan dizelerle kutsayan Devran. Destan. Bedenin arafında sıkışıp kalmış, ruhu bölünmüş bir adam ve onun iki yaralı ruhu da şifa olacak bir kadın. Ben Devran, Kaleminden satırlara aşk damlayan. Dününü bir külçe sonsuzluğa uğurlayan. Kalbinin atışını hiçe sayan, canı yanan, yarasına tuz basan, yitik Devran. Ben Destan, Devran'ın bittiği yerde başlayan. Kalemini kırıp eline silah alan. Yarınını bir karışma koşullarını katan. Kalbini söküp atan, can yakan, yaraları kanatan, acımasız Destan. Aşk kurşunu gibi; hedef belli, hız belli, izi belli. Ve bir kere izin mi bıraktı mı ömrü belli. Tanıtım Metni