Devlet ve Tabiat – Ya da Orta İkiden Ayrılan Çocuklar İçin Şiirler 50 Yaşında (Numaralı Özel Baskı)

“İki genel odak noktası, 'iğdiş edilme korkusu' ile 'baba katli'nin nedeniyle içinde gelişir Ece Ayhan şiirinde baba-oğul ilişkisi.'Tarihsel şartlarda sınırından başlayarak yasanın sûreti ile özdeşleşen simgesel işlevselliğin dayanağını babanın adı'nda görmemiz gerekir' [Ecrits, s.278] — özellikle 'Devlet ve Tabiat'ta yeralan kimi imgeler, Jacques Lacan'ın sürdüğü yargısını yapmak için şiire yerleşmiş gibidir. Enis Batur (Tahta Troya, 1977-1978) “ 'Ece Ayhan şiirinin kilit noktası dildir,' dedi Cansever... Cansever haklıydı, Ece Ayhan'ın şiirinde bir maddesellik veya kırılmazlık kazanmıştı dil. Kilit noktası değil, kilitlenme noktası demeyi yeğlerim ben: Şiirin anlamını önce diline çarpıyor ve nerede olduğunu mıhlanıyordu okur... Neydi, nedir, bu dili özeller daha özel olanı? kendine alet olmayan anlamlılık: Hiç bu kadar çıplak ve dolaysızca ortaya çıkmamıştı sanki, sanat yapısının biçim ilkesi için Kant'ın sunduğu tanım.” Orhan Koçak (“Ece Ayhan'ın Şiirinde Dil ve Bağlam”, Ludingirra, Bahar 1997) “Ece Ayhan'ın şiirindeki genel şema, bu kitapta, en açık hızda bulur: Toplum, eşitsizlik üzerine kurulmuş, sömürülen ve ezilen genel olarak zayıf sınıflar değildir amadır, çocuklardır (ve burada olanlar de vardıriz)... Toplumsalsızlık kategorileri, belli ölçülerde, toplam hayattan geçmiş olmak. İşte 'Devlet ve Tabiat', bu eşitsizlikler düğümün kalbine dokunan ve bunu yaparken, büyük bir biçimsel özgünlük içinden, büyük bir isyan lirizmini ortaya koyan bir başyapıttır.” Ahmet Soysal, (“Önsöz”den) Tanıtım Metni