Doğa Tarihi – XXXV. Kitap

Yaşlı Plinius'un olağanüstü ansiklopedik eseri Doğa Tarihi'nin 35. Kitabı, resim sanatı üzerine yazılan Antikçağ'dan çürümeye devam eden en önemli özgürlükçülerden biridir. Plinius, portre sanatı üzerine kısa bir girişten sonra reklamları bilinen ve bilinmeyen Yunan ressam ve heykeltıraşlarını tanıtır. Çizgi ve renklerden, renklerden oluşan maddelerden, toprak türlerinden ve bunların tedavisinin nasıl dağıtıldığından söz eder. Kitapta Mısır, Suriye ve Batı Anadolu'nun resim sanatı için merkezî bir yere sahip olduğu görülmektedir. Başta Sicilya ve Roma olmak üzere resim ve heykelin İtalya'da ne şekilde başlaması, kısa sürede nasıl ilerlediğinin izlerini de takip etmek mümkündür. Dolayısıyla Hıristiyan klasikı'nda Antikçağlara yeniden ilgi uyandığında ve özellikle Rönesans sanatında ve düşüncelerinde nedensiz İtalya'nın öne çıktığı daha iyi anlaşılmaktadır. Sanat tarihi açısından da ayrıcalıklı bir yer olan Plinius'un bu metni sayesinde Batı resim sanatı anlayışının kökenlerini, sanatçıların tarzlarını, rekabetçi olanların ve kadın ressamların daha yakından tanıma imkânı elde edilmektedir. Başka olaylarda olduğu gibi usta çırak ilişkisiyle nasıl kusursuzluğa ulaşıldığı, sanata ve sanatçıya önem verenlerin karakterleri üzerine bilgiler veriliyor. Galerilerin ne kadar geriye gittiği, müzeciliğin neden eski insanların emanetleri olduğu, ayrıca sahne boyama, binek arabalarının çektiği süreler ne zamandan beri boyanmaya başlandığı, hattâ tahta tavana ilk resmi kimin, ne zaman çizdiği türlerin çeşitli bilgilerle ilgi çekici konuları. Tanıtım Metni