Doğa ve Yaşam

Alfred North Whitehead'in 1933'te Chicago'da verdiği iki konferanstan oluşan bu eser, doğadaki değişimler ve süreklilikler arasındaki ilişkiselliği ve bütünsel bir yaşam mefhumunun temellerini konu alıyor. Birinci konferansta Whitehead, doğayı, ortodoks öğretileri, klasik mekan anlayışları dışında bir düşünce sahnesinde yeniden düşünmenin olanaklarını araştırıyor. Klasik mekan anlayışlarının ve genel olarak atomcu öğretinin boş yer ile onu dolduran madde zerreleri arasında sağladığı bağlantının zayıflığını sergiledikten sonra, faaliyet ve süreç eksenlerine oturan bir doğa mefhumu geliştiriyor. Bu yeniden düşünme, doğayı bir süreç olarak kavramsal girişiminde duyu-algısını temel hareket noktası olarak yer alıyor ve modern ontolojinin bazı ana dayanaklarına itiraz ediyor. Bu eleştiri ve ilişkilerle bağlantılı olarak ikinci konferansta ilişkisel bir yaşam mefhumu geliştiren Whitehead'e göre doğa ve yaşam, modern felsefenin saklandığından beri bir bölünme içine sokulmuştur. Özne, kendinden, büyümeden ve maddi doğadan bağımsız bir varlıkmışçasına kurmuştur. Bedeni yok sayan geleneğin ruhsuzlaştırdığı dünya, süreç ve faaliyet olarak kavranmalıdır. İşte yaşam, ancak o zaman, içerisinde dinamik bir evren ilkesi şeklinde kaydeden, sayıları ve bir dayanıklı olarak kalan olarak kalan süre içerisinde. Tanıtım Metni