Doğu Zelzele'si - Arka Odalar

Masal başladı. Her şeyin zihnimden tek zelzeleden açılan yer kabuklarının yanından düşerek yok oldu. Tutmaya çalışmadık zira unuttuklarımız kalbimize bile yer etmemiş demektir. Ayrıca gelen zelzeleleri ise artçı depremler diye adlandırdıklarında bu sadece büyük zelzeleler tekrar bize vurduğunda kalbimizin, kaburgalarımıza son kez çarpması için bir lanet olarak üzerimize sinmişti. Bir fırtına tenimizi tamamlayamadı, bizi yok etti. Ayrıca diğerleri kan damlayan bıçaklarını bize doğrultunca siyah kelebeğin bir kanadı yırtıldı. Beyaz kelebek uçtu. Bütün kelebekleri tek tek ölüm ile kan akıttırdı, sonra bıçağını tekrar yıkayarak kanatlarını gökyüzünün o maviliğine uzanan doğrunda kendine adanan listedeki bir başka kurbanın ölümün o şefkatli arkadaşlarına indirdi. Birçukur açıldı: Önce yara izlerimiz ve gerçekliklerimiz içine tek tek döküldü. Sonra ise bu ölümün tatlı arzusuna yatırılan herkes o zelzeleden açılan yarıklardan atıldı. Çiçekler orada değildi, aydınlatmak isterken bir kelebeğin kanadını ateşe verdiler. Bu bizim masalımız değildi. Sadece bize söylenebilecek yalanların devamı olarak bize dökülen kelimelerdi. Peki ya bu ölüm çukuruna düşenlerden birisi ise beyaz kelebekken, bir pencere pervazından bir çift kuşun yanında ölen siyah kebeğin kanatlarındaki zehri içen kuş çok daha fazla yaşardı, yoksa zehri ayrılan koyanlar mı?Tanıtım Metni