Doğum Lekesi Gibi Bir Gülümseme

"Ben aslında bu okuma grubundaki annem için katılmıştım. Annemi sakinleştirebilmek için. Annem öleli çok oldu ama ben ayakta kalabiliyor onu Sakinleştirmeye çalışıyorum. Martın sonlarından kasımın orta doğru elimi uzatıyorum, annemin sonbaharda iyice lamısınayağı sürüyorum, duyduğuma bir şeyleri fsıldıyorum. Gören ninni diye düşünür, dua diye düşünür. Aslında ne ninni ne de dua..." Yüze doğum lekelerine gibi yerleşmiş bir saçı vardı, neyi saklar? Bir eşelek gibi kalakalmanın hüznünü bilmeyene, onu anlatabilir misiniz? Yalnızlığın şiddetinin sivrilmesi, bir kısır döngüyü kusursuz biçimde mı? Eşyanın kurulduğu mahkeme, hangi hatıraya adil olabilir? Bahsettiğini görülmez, anlaşılmaz ayırır, azalten cümlelerle, aslında ne anlatırız? Kendini bulmanın yolu, hep bir başkasından mı geçer? Doğum Lekesi Gibi Bir Gülümseme, Barış Bıçakçı'nın barışması zor, idaresi zor, çünkü idraki zor duygular usulca yok ettiği bir öykü demeti.Tanıtım Metni