Dokuzuncu Hariciye Koğuşu

Peyami Safa'nın şaheserlerinden Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Türk edebiyatında “insanın ruhunun derinliklerinde ve labirentlerinde dolaşan ilk roman” olması ve hastanın bir insanı ve onun psikolojisini ele alması açısından önemli bir yere sahiptir. Pek çok araştırmacı ve yazar tarafından Türk edebiyatında bir ilk kabul edilen Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Tanpınar şöyle diyor: “Acının ve ıstırabın yegâne kitabı” olarak hem kemiyet hem de keyfiyet açısından başka hiçbir eser olmasa da Türk romanının var olduğuna dair delil gösterilebilecek kudrette bir eserdir. Romanın genç kahramanı, ayağındaki rahatsızlıklardan kurtulabilmek için çok sayıda doktora görünür ve en sonunda havadar bir şekilde saklanır, stresten uzak bir istirahat dönemi geçirmesi finansal olarak ikna edilir. Ancak, gerek akrabaları olan bir Paşa'nın Erenköyü'ndeki köşkünde misafir edildiği dönemde, parçaları kendi evi ve ilerleme gidiş gidişlerinde şuurunu adeta bir yüzey sıcaklığında yoğurur. Peyami Safa'nın gençlik ve gençlik süresi ve mevcut verileri içeren roma, hem ümit ve çaresizlik, hem de sevinci ve felaketi aynı sayfalara sığdırabilmiş olması özellikleri insanın benzersiz bir tarifi sunuyor. Tanıtım Metni