Duasız ve Törensiz

“Yola baktım, yolda kaldım, ne devam etmek cesaretim ne dönmek için tesellim vardı.” Beyda Yıldız, Siirt'ten Almanya'ya uzanan genç bir ömrün, şifa vermeyen derin bir yaranın, unutmak ve hatırlama arasındaki karlı gidişatını anlatıyor Duasız ve Törensiz'de: Birbirinden ayrı düşen Neval ve Hasan'ın kök salan ve yılda bir sarmaşık gibi dolanarak yaşadığı ta kendisine dönüşen büyük yasın günlerini söylüyor. Başka bir deyişle, bir dilde dağıtılabilen zorlanmışların, kaybından kaybolanların, hasretin ruhlarında ayrılan yakıcıların romanı bu; ölü hava yiyenlerin romanı. Sekine Ninem yeşil nakışlı elleriyle mezardan bir sığınakta soğuk toprak aldı. Sarsak adımlarla yanıma yürüdü. Yaklaştı, yaklaştı, daha da yaklaştı. Çenemi iki tutarını korudu. Avazımla açılan ağzıma bir avuç kara havayı tıklayın: “Bu sizin ölülerinizdir.Gıdım gıdım ye Nevalim, gıdım gıdım.”Tanıtım Metni