Dünya Çağları

“Bizden bağımsız” Gerçek ile tek “temas” ondan ayrılmamız ya da Heidegger'in “felaket” adlı eseri radikal radikal oyunlardır. Paradoks, bizi “kendi içinde” gerçek ile kendine ait olan şey, tam da ondan ayrı ayrı deneyimlediğimiz bir deneyimden oluşuyor. Schelling'in Dünya Çağları işte bu nedenle çok önemlidir: Bizzat mutlağın kendi içindeki “yerinden kumar”ın nihai açıklamasını bize sunar. Slavoj Zizek Dünya Çağları (Weltalter) taslakları, Schelling'in “özgürlük kimyası” olarak şifalı ve en vurucu metinlerini aldığı döneme aittir. Bu dönemin ilk doruğu olan 1809 tarihli İnsan Özgürlüğünün Özü Üzerine'yi ve eşinin ölümünden sonra kaleme alınan 1810 tarihli Clara'yı daha önce yayımlamıştık. 1811 tarihli Dünya Çağları ile “özgürlük şifa” döneminin ikinci doruğuna tırmanıyoruz. FWJ von Schelling: Alman İdealizminin Fichte ve Hegel'le birlikte en önemli filozoflarından biridir. Württemberg, Leonberg'de aydın bir Lutherci papazın oğlu olarak dünyaya geldi. Çok küçük yaştaki zekasıyla ayrılıyor ve 15 yaşında Tübingen Teoloji Vakfı'na kabul ediliyor. Her ikisi de kendisinden beş yaşında büyük olan Hölderlin ve Hegel'le orada tanıştılar ve yakın arkadaş oldular. Erken dönemde Fichte'nin keşfettiği iz olsa da kısa sürede kendine özgü bir düşünce yolu izlemiştir. Özellikle doğanın beslenmesi üzerine çalışmalarla özgünlüğü kanıtlanmıştır. 1797 yılında Bir Doğa Felsefesi İçin Düşünceler, 1798 yılında Dünya-Ruhu Üzerine, 1799 yılındaysa Bir Doğa Felsefesi Sistemi Üzerine İlk Taslak ve Bir Doğa Felsefesi Sisteminin Taslağına Giriş ya da Spekülatif Fizik Kavramı yayımladı. 1800 yılında yayımladığı Transendental İdealizm Sistemi en önemli işlevlerinden biridir ve Fichte'nin Bilim Öğretisi'nin izlerini taşır. Bu eseri 1801 yılındaki Felsefi Sistemimin Sunuluşu izliyor. 1798 yılında akademik ve yazınsal eğitim büyük çekim merkezi olan Jena Üniversitesi'nde bir kürsüye atandı ve burada 1802-1803 yılları arasında eski yakın arkadaşı Hegel'le birlikte Eleştirel Felsefe Dergisi'ni yayımladı. Schlegel kardeşler ve Novalis gibi devrin büyük romantik düşünceleriyle yakın ilişkiler kurdu. 1802 yılında Bruno ya da Şeylerin Tanrısal ve Doğal İlkesi Üzerine ve Akademik Çalışmanın Yöntemi Üzerine Dersler başlıklı iki çalışma yayımladı. Jena'daki son dönemde sanat şifası üzerine yoğunlaştı; bunu Würzburg'da din sporcusu izledi, 1804'te Felsefe ve Din'i yayımladı. İnsan Özgürlüğünün Özü Üzerine çalışan çalışması Münih'te, 1809 yılında yayımlanırken, bu eserde insan özgürlüğü ile Mutlak arasındaki ilişkiler ele alındı. Erlangen ve tekrar Münih'te dersler veren Schelling, Tinin Fenomenolojisi'nde (1807) kendisini eleştiren Hegel'in 1831'deki ölümüyle birlikte, Berlin'de felsefe profesörlüğüne atanması için dağıtmak için beklenen etkiyi yaratamadı. Derslerini dinleyenler arasında Friedrich Engels, Bakunin, Kierkegaard ve Jakob Burckhardt da vardı. 1854'te İsviçre'de, Riga'da öldü. Ölümünden sonra Vahiy Felsefesi ve Mitoloji Felsefesi adlı eserler yayımlanmıştır. Tanıtım Metni