Düşünmeme Oyunu

İnsanın en çok unutmak istediklerini hatırlarlar.Sevtap Ayhan, Tudem Edebiyat Ödülleri Birincilik Ödülüne değer görülen Düşünme(me) Oyunu adlı romanında, anılarında gizlenmiş eski bir yapbozu kırılanye çalışan Fabula'nın canlılarına yönlendiren okurları.Kederin neşeyle, reddin kabulle omuz omuza yürüdüğü bir büyüme hikâyesini sayfalarına yazan kitap; hacminin artması ve götürülmelerine ilişkin önemli sorgulamalarda bulunuyor. İçimizdeki mutluluk uyandıracak gücün kimi zaman hüzünle barışmaktan kopup hatırlatıldığı an, kalp kırıklıklarını onarmanın yolları üstüne düşündürüyor. “Neden kalanları değil de gidenleri düşünürüz hep?”Hayata karşı tepkili olan Fabula, zihninde beliren iyileşmek “hiçbir şey düşünmeme” oyunuyla çalışmaya çalışmak çalışsa da, yaramaz fikirlerden vermemekte ısrarcıdır. Kırık dökük eşyalar, rengârenk çiçeklerle bezeli bahçesi, okunmayı bekleyen kitaplar ve “tek kişilik zaman makinesi” kaykayıyla kurduğu küçük dünyada yerde açmaya niyeti yoktur Fabula'nın... Ta ki haylaz bir karganın büyüyen komik giyimli küçük bir beyefendi, asırlık bir ağaçtan düşüp de görünene dek. Yarım kalmış bir başka öykünün kahramanı olan Heros, tanıdık bir yabancıdır Fabula için. Vaktinden önce büyümüş bu tuhaf yabancı, itiraf edilememiş gerçeklerin tutsağındaki Fabula'ya geçmişin izlerini gösterebilecekler mi? Düşünme(me) Oyunu, kaybettiklerini unutmayı bırakıp acısını hafifletmeye çalışan bir eğlence hüzünlü ama umut dolu hikâyesini anlatıyor. Sevtap Ayhan, incelikli satırlarında ayırıp gidenleri sona erdirene kadar sevmenin ve hatırlamanın “iyileştirici” gücünü gözler önüne seriyor.Tanıtım Metni