Düz Dünyacılar

"Kendi karşısında çıkıverse kendi de insanlardan korkuyordu; çok iriydi bir kere, görülen en iri köpeği bununla mukayese et, o ince belli çay bardağıysa bu on sekiz bardaklık semaverdi, öyle bir iri, öyle bir iri. Bir hırlasın, elli kiloluk hiltiyle asfalt deliyormuş, bir havlasın, gök gürlemiş sesi çıkarırdı. kastı yoktu. (...) Fenalıktan ısrarla çekinir, mecbur kalmadıkça insan olsun hayvan olsun kimseye ilişmez, bırakma ilişmeyi, yan gözle bile bakmazdı.” Üç köpeğin, arafta bir merhumun, bir düz dünyacı meleğin, bir de apartman sakinlerinin hikâyesi bu. Köpeklerden biri “nasıl temiz, nasıl saf, nasıl güzel avanak” bir kara azman... Biri Angara'nın çello bello takımından bir beyaz... Biri yürek yakan bir âfet. Böyle bir üçlü çete. Araftakinin dünyasının ahireti toplanmış, feleğini şaşırmış. Apartman sakinleri ve dahi mahalle halkı, “recm şehvetine” kaplanmış, “itlaf ekibi” duasına çıkmışçasına köpek taşıyor. Düz dünyacı melek, “kurt çakal bir, börtü böcek bir, çiçek çiçek bir, dal budak bir, ağaç orman bir, orman insan bir, her şeyin bir” olduğunu sabırla anlatıyor. Bütün bunların parçaları ne kadar var peki? İşte, düz dünya hikmeti.Tanıtım Metni