İşte Homo

Çok kısa bir süre içinde, hemcinslerimi şimdiye kadar kendilerine yöneltilmiş en büyük taleple karşı karşıya getirmeyi planladığım için, burada kim ve ne olduğumu açıklamam gerektiğini düşünüyorum. Aslında, bu zaten gayet iyi biliniyor olmalı, çünkü kendimden "sözümü tutmadım". Ancak görevimin büyüklüğü ile çağdaşlarımın küçüklüğü arasındaki uçurum, insanların beni ne duymuş ne de görmüş olmaları gerçeğiyle ortaya çıkıyor. Kendi yarattığım itibarla yaşıyorum ve hayatta olduğumu varsaymak muhtemelen sadece bir önyargı. Yaz aylarında Ober-Engadine'e gelen akademisyenlerden herhangi biriyle konuşup hayatta olmadığıma kendimi ikna etmem yeterli... Bu koşullar altında, alışılagelmiş çekingenliğimin ve daha da büyük ölçüde içgüdülerimin gururunun karşı çıktığı bir görev: "Dinleyin! Çünkü ben filanca kişiyim." demek. Allah aşkına beni başkalarıyla karıştırmayın!