Edebi Babanın Reddi

Türkçe edebiyat tarihinde kadın yazını, yalnızca edebi değil, aynı zamanda siyasi ve toplumsal bir varoluş mücadelesinin de alanında olmuştur. Kadın yazarlar, geç Osmanlı'dan erken Cumhuriyet'in gidişatına uzanan süreçte, erkek-egemen edebiyatının kamusu ve kanonik yapılanmaların sınırlarını aşarak kendi kurma yapısının ayrıntılarını aramışlardır. Ancak bu üretim, edebiyat tarihi yazımında sayısız marjinalleştirilmiş ya da eril normların birleştiği yerde okundu. Edebi Babanın Reddi, 1895'ten 1950'ye dek Türkçe edebiyatın içinde kendine yer açmaya çalışan kadın yazarların üretimlerini, kendi özgün manevralarını ve edebi patikalarını takip eden bütünlüklü bir analize katkıda bulunuyor. Edebiyat tarihi yazımının ıskaladığı metinleri parçalar halindeyken, kanon boyunca itilen kadın yazınının eril vesayete karşı nasıl bir mücadeleyle ele alınıyor; Kadın yazarların kendi anlatısal stratejilerini, erkek insanlarıne ve ataerkine karşı geliştirdikleri eleştirel anlatımları ve edebiyatın içindeki yerlerini nasıl inşa ettiklerini gösteriyor. Kadın yazınına özgü deneyimler ve anlatısal pratikleri boyunca bir eleştiri mümkün mü? Bilge Ulusman, edebiyat tarihinin bir kadın yazını tarihinin gerekliliğini vurgularken, kadın yazarların edebi ve siyasi mücadelelerini birlikte ele alan bir eleştiri modeli sunuyor. Tanıtım Metni