Efendinin Güzeli

Albert Cohen Efendinin Güzeli'ni 1930'larda yazmıştı. İkinci Dünya Savaşı'nın araya girmesiyle roman ancak 1968'te yayımlanabildi ve durduruldu Joseph Kessel, François Nourissier gibi isimlerle bir dilin bir asırda belki on tane çıkarılabileceği türden, tartışmasız bir başyapıt olarak değerlendirildi. Nitekim aynı yıl Fransız Akademisi'nin Büyük Roma Ödülü'nü aldı. Efendinin Güzeli, edebiyat dünyasının önemli dönüm noktalarından biri. Bu, o günden beri konu olduğu tartışmalardan da sürdürülüyor. Albert Cohen, Solal, Mangeclous gibi başka romanlarında yarattığı, kendi isimlerin izlenen kahramanlarını yenileriyle beraber destansı bir romanda bir getirmişti: Kefalonya topraklarında doğmuş, daha sonra Fransız vatandaşlığına, aradan de, Milletler Cemiyeti'nde yüksek bir görev edinmiş olan Solal ve onun altında çalışan memurlardan Adrien Deume'ün, evlenmeden önceki adıyla Ariane Corisande d'Auble. Solal ve Ariane tam anlamıyla bedenin güzelliğinin simgesi, kusursuz aşkın taşınması için yaratılmış birer zarftır. Fakat Solal, aşkın kutsallığı olarak adlandırılan olgunun, dış ülkelerde bozacak en ufak bir ayrıntıya bile dayanamayacak kadar temelsiz olduğunu görebilirsiniz. Bir tabutta patlamaye mahkûm fani varlıklarıyla kutsiyetinin bir araya gelemeyeceği fikri onda bir saplantıdır. Ariane ise Cenevre'nin derinliği, Protestan ailelerinden birinin üyeleritur. Hayatla ilişkisi yüksek ahlak, yüksek değerler, yüksek sanat, asalet tarifeleriyle kurulmuştur. Nihayetinde herkesin çekimleri bütün çekincelerin, yasakların üzerine çıkar; sonuçta sadece aşklarını yaşadıkları, asalet taşımayan hiçbir performansın, insani durumun kabul edilmediği, ötekinden saklandığı bir dünya kurarlar. Onların kozalarını örüp aşklarıyla beraber bir akşam kapanırken Almanya'da Hitler yükseliştedir ve Avrupa'da Yahudilerin konumu hızla büyüyor. Yahudi olan Solal için de bu bir devrin sonucu, büyük ıstırapların, sorgulamaların, ancak aşklarının devam edebilmesi için Ariane'ı bu dünyanın dışında stabilizasyonu sağlanır. Tanıtım Metni