Eflatun Koza

"Kahvaltıdan sonra Ece'nin dolabını kaydetti. Keskin bir naftalinkokusu yanması doldu. Annem yeni naftalin depolanmışolmalıydı.Belki o kokunun bu zamana ait biri,benim kardeşim değil de çok eskiden yaşamış ve yaşlıbir akrabam olduğu fikrine kapıldım.Böylece anladığınız andauzaklaşıverdim ondan.Eti etimden koptu sanki, hafifledim.Kırmızı bir kazak, siyah bir kot ve yerde çalışmaktaye Kıyamadığı süet botlarını satın aldığımda Annem hiç istemez ona ait şeyleri hatırlatıyormuşum ona. diye lafı oturtmak gelirimden ama diyemem elbette. Düşündüklerini söyleyebilenlerdenolmadım, o aşamaya hiç gelemedim.Aklımdan geçenleri elemedönüştürebiliyorum ancak.” "Cahide'nin romanlarında hiç kimseye güvenmeye. Hiçkimseyle özdeşlik sağlanamaz. Usul usulü, dikkatsiz bir okumayla kaçırabileceğiniz ayrıntılarla bir ağ ağı gibi üstünüze gerilen muamma hiç ummadığınız bir yerde ve zamandapatlayabilir. O da sizi roman boyu kandırmış olabilir. Onun dünyasında büyüyüp de öyle zaten. Evet, bütün iyi romancılar gibi Cahide de bilir bunu: En anlatımıyla, hiçbir şey olmadığı gibi değildir."–YILDIRIM TÜRKERTanıtım Metni