Elibittibile

"Eli safrayı ısırdı!" diye haykırdı o sırada Gülten'in arkasında bulunan kızı. “Geçmiş olsun hanımlar beyler.” “Bu söyledinize “palindrom” derler. Bilir misiniz?” dedi Nuri Bey. “Antik Yunan'da geri geri koşan zat demekmiş.” Hayat bazen hem çok kısa hem de çok uzun gelir insana. Bu durum belki de insanoğluna anlatılan, bu bir tanecik hayatın nasıl yaşandığıyla ilgilidir. İster kısa ister uzun olsun hayatın hikayesi hep aynıdır. Hayatta mutluluk, neşe, sevgi olduğu kadar keder, üzüntü, nefret de vardır. Gülten Hanım da bu döngüyü yaşayanlardan biri. Hayatının yavaş yavaş sonbaharına gelen Gülten Hanım, yaşamına sunduğu ne varsa anlayışlarla, sabırla kabul etmiş; güzel doğumlar, ölümler görmüş, yaşanan acıları metanetle atlatmış bir kadın. Ne istediğini bilen, yaşamaktan korkmayan, yılmayan bir kadın. Ümit Yalçın Doğan, bir masal anlatıcısı üslubuyla kurguladığı Elibittibile romanında, Gülten Hanım ve ailelerin çok yerde depolayan içine adım adım dahil ediyor okuru. Biz de günlük olarak üzülüyor, endişeleniyor bazen de keyifleniyoruz. Kimi zaman da hayatın acı tatlı-sürprizleri karşısında şaşkına dönüyoruz. Ailenin mübadele ile geldiği Ayvalık'taki hayatı İstanbul'a uzanıyor. Midilli'den İstanbul'a uzanan bu dönemde, şehirlerin, insanların değişimleri ve görülenlere dair belirtiler görülüyor. Ve karşılığında birlikte çarkları arasında duygusal bir oluşum ortaya çıkıyor. Tanıtım Metni