Elif Gibi Sevmek 1- Nefes

“Bir insan âşık olduğunu nasıl anlar?” diye sordum bir gün dedim. “Nefesini tut...” dedi gülümseyerek. “Anlamadım...” dedim. “Nefesimi mi tutayım?” “Evet...” dedi. “Öylece tut ve bekle.” Dediğini yaptım. Dayanabildiğim kadar nefes almadan yaşayabiliyorum. Saate bakmayı akıl edememiştim ama otuz saniye sonra iyice zorlanmaya başladım. Tam pes ediyorum ki, yer kapadı ağzımı ve burnumu. Neye sinirlendim şaşırdım. Ölecekler artık... Yüzüm kızarıyor, gözlerim dolmuştu. Dayanılmaz bir hal almıştı nefessizlik... Sonunda çektiğim yüzümden. Derin derin solumaya başladım havlıyla. Bana bunu neden yapamıyordum bir türlü. Gözlerinin içine baktım soran bakışlarla. “Bunu bana neden yaptın dede?” dedim. “En çok ihtiyacın vardı az önce?” diye sordu sakin bir tavırla. “Tabii ki nefes almaya…” dedim. “Peki, ne kadar ihtiyacın vardı?” “Biraz daha nefessiz kalsaydım ölecektim.” Ancak bu yaşıma gelince ne demek istediğimi anladığım bir cevap verdi dedem: “İşte bir gün birine nefes kadar yaşayacağın olursa ona âşık olduğunu anlayacaksın.” Tanıtım Metni