Emile

Tanrı her şeyi güzel kılar; insan onlara karışır ve onlar kötüleşir. Bir toprağın başka bir toprağın ürünlerini, bir ağacın başka bir ağacın meyvesini vermesini zorlar. Zamanı, mekanı ve doğal koşulları birbirine karıştırır ve birbirine karıştırır. Köpeğini, atını ve kölesini sakatlar. Her şeyi yok eder ve çirkinleştirir; biçimsiz ve canavarca olan her şeyi sever; doğanın yarattığı hiçbir şeye, hatta bir binek atı gibi adımlarını öğrenmesi ve bahçesindeki ağaçlar gibi efendilerinin zevkine göre şekillenmesi gereken insanın kendisine bile sahip olamaz. Yine de bu eğitim olmadan işler daha da kötü olurdu ve insanlık ikiye bölünemezdi. Mevcut koşullar altında, doğuştan kendi haline bırakılan bir insan, geri kalanından daha canavar olurdu. Önyargı, otorite, zorunluluk, örnek olma, içine sürüklendiğimiz tüm toplumsal koşullar, içindeki doğayı boğar ve yerine hiçbir şey koymazdı. Otoyolun ortasına ekilmiş, bir o yana bir bu yana eğilen ve kısa sürede yoldan geçenler tarafından ezilen bir fidan gibi olurdu.