Emperyalizm Ve Denge

“…Emperyalizm ve Denge 1914 öncesi Alman dış politikasının hiç şüphesiz düzenli parçalardan biri; temelde klasik diplomasi tarihi geleneğini sürdürmesine rağmen bu geleneğin teknolojik tek yanlılığını paylaşmadığı gibi eskinin kendini haklı çıkarma amacına da kapılmıyor.” Volker Ulrich, Süddeutsche Zeitung 1871'de büyük ölçüde kendi idaresi altında yönetilen Alman İmparatorluğu'nun ilk şansıölyeliğini de bizzat yapan Otto von Bismarck'ın dış siyasetteki merkezi hedefi, Avrupa kıtasının ortasındaki bu genç ulusun gerçekleştirmeyi başardı. Dış siyasetteki temel strateji ise büyük güçlerin çıkarlarını düşürmeye, topyekûn gerilimleri Avrupa'nın merkezin çevresine yönlendirmeye, sonra da büyük güçlerin emperyalist müdahalelerinden doğan yayılmaları Afrika ve Asya'da kullanılmaya devam edilmiştü. Bu tarz bir stratejinin uygulanıp başarılı olmasını sağlayan şey ise Avrupa güçlerinin, Avrupa dışı dünya hakimiyet yarışlarına girilen diplomasının manevra kabiliyetinin büyümesi olmuştu. teknik ki Bismarck'la birlikte bu sahayı hakim bir tavırla kullanılmaması beceren devlet adamlarına sahip olması Alman İmparatorluğu için gayet uygun olmuştu. Ancak Avrupalı ​​büyük güçlerin farklılığına göre yeni katılan bu devlet, bir ölçüde daha yaygın karakterinde bulunan, genel olarak emperyalist, özel olaraksa Şark cephesinde faaliyette bulunma zorunluluğu vardır. Tanıtım Metni