En Güzel Derdim

“Evet, dert oldun” dedi, gözlerindeki yaşları tutamıyordu. “Sen, benim en güzel derdimsin, Reyhan!” Başımı göğsüne çekti. “Ben senden nasıl ayrılacağım?” "Bir yerde okumuştum. Mesela şu an bize ışığı veren yıldız, belki de milyonlarca yıl önce sönmüş olabilir. Ama dünya ile mesafeler sayesinde buraya yeni geliyormuş." Başımı gösterdiğine baktım. “Beni oradaki herhangi bir yıldız gibi düşün. Ben gitsem bile yaniöl…” Bir an duraksayıp tekrar devam ettim. “Ben ölsem bile benim ışığım, seni hep aydınlatacak Asaf!” “O zaman beni orada bekle olur mu? Yıldızların ardındaki dünyada buluşalım seninle… Söz ver.” “Bekleyeceğim Asaf, söz…” Sadece değsin, arkadaşları bıraktıklarına değsin. Ölümün ona bir nefes kadar yakın olduğu zaman aslında hiçbir şey arkada bıraktıkları değmediğini fark etti ve doğal ki yapması gerekenler vardı: Affetmek ve kendini Affettirmek. Reyhan'ın, arkasında paramparça bıraktıklarıyla ölüm adım adım yolda yüzleşmesini; pişmanlığını, özlemini, dostluğunu, aşkını ve ölümün karşısındaki çaresizliğini hissederek bir solukta ve zaman zaman da boğazınız düğümlenerek okuyacaksınız. Tanıtım Metni