En Güzel Günlerini Demek Bensiz Yaşadın

Vasiyetimi okumaya başlıyorsanız, kavgayı mı? Odamda, yatağımın yanındaki çekmecede. Şarkıyı falan bırak, getireyim, okuyayım mı? Keyfinizi kaçırayım, yemek çöpe atayım mı? Ne kadar yazık ki zamana kadar yaşıyoruz. Bir daha neden bu akşam gelesiniz? Buradayız, evimizde. Hep birlikteyiz. Koza bile burada. Eskisi gibi. Daha da kötüsü. Ne güzel. Ne gerçek. Ailenin anlattığı kalabalık bir sofradır. Daha ne? En Güzel Günlerini Demek Bensiz Yaşanır, içinden sanat, müzik, tarih, İstanbul ve en çok da tüm halleriyle insanın geçtiği Can Gürses romanlarının ilkidir. Yazılması üç yıl sonra 2014'te yayımlanan, usta işi ilk romanı En Güzel Günlerini Demek Bensiz Yaşadın sadece Deryadil ailesini değil, hepimizin ailesini anlatır. Dupduru Türkçesi, derin bir anlatım yordamı ve kalıp deneyleri kıran nevi şahsına münhasır tekniğiyle yazar, 2007'nin güneşli bir Ocak'ta doğan Deryadil ailesini, Edibe'nin hazırladığı sofranın başında toplar. Edibe, 12 Eylül'de yurtdışından kaçan kızı Koza'nın 27 yıl sonra ülkesine dönüşüyle ​​​​aileyi nihayet biraraya geldiğinde. Sofranın başındaki herkes, diğerlerinin sevmediği üzerinden yemek anlatır. Aile tarihi bir de aile yıllanmış yakın tanıkları olan eşyaları dile getirir. Uçlardaki ve diplerdeki duygularla dolu geçen bu akşam yemeğiyle yazar, esasında “ben ve diğerinin, biz ve onların tohumlarının atıldığı yer” olarak görüldüğü aileyi ve okuru ertesi sonraki günler habere hazırlanmaktadır.Tanıtım Metni