Epigraf Aysel

Akşamüstleri hüzündür Aysel, Dört duvar kağıdının avlusunda birleşen bir ışık hüznü. Bakma ona gir içeri. Hüzünlere bakmak ayıptır çocuğu. Ve Aysel, pencere şeklinde tüneyen loş bir kedidir. Hüzün bana hayalim, Hüzün bana Yakup, Hüzün bana bilmem ne. Ama en çok da hüzünlü bana pencere ömür boyu akşamları mahmurlayan loş bir kedidir. İşte! İç değil hiç güveysinden halihazırdalice değişiyor ve bir şair gibi öleceğim, Ölünce ben hüznümü değiştirecekler bir kapıyı gösterecekler, Artık kimsenin duymadığı ahşap gıcırtıya karışıp akıp gideceğim. Tanıtım Metni